Column 2006 - 1 Farmacie & het imago-probleem
Column 2006 - 2 Echt ziek zijn en alternatief beter worden
Column 2006 - 3 Blues in de dokterskamer, met een Marokkaans kind als tolk-vertaler
Column 2006 - 4 Innovatie als tweezijdige vikingbijl
Column 2007 - 1 Patient versus client van de troon en de vuist
Column 2007 - 2 De hellevaart van de Brent Spar
Column 2007 - 3 Perspectief: laat anderen eens goed naar je kijken
Column 2007 - 4 Hermes, Alchemie en de Quintessence
Column 2008 - 1 Lees het dan! Het staat hier toch duidelijk!
Column 2008 - 2 Transparante retorica. Een democratisch goed
Voor het olie-laadplatform Brent Spar was het juni 1995 einde verhaal. De Shell-deskundigen hadden, zo blijkt, met de wijsheid van nu, volgens vriend en vijand het grootste gelijk van de wereld. Alle voors en tegens waren afgewogen. Het laten zinken van het kolossale stalen gevaarte was de meest voor de hand liggende en verstandige methode om het onding kwijt te raken. Plug er uit en naar de zeebodem. Dan konden de visjes voortaan lekker rond dit nieuwe rif zwemen.
Greenpeace rook echter victorie en roerde de trom. De kolos bevatte volgens die milieuridders vele tonnen aan giftige, zware metalen, met name kwik, cadmium, koper en arseen. En 5000 ton vuile, drabbige, ongewenste olie.
Daarop barstte een strijd los van titanen om de publieke opinie, om gelijk hebben en gelijk krijgen. Wapens weren gesmeed en het vuur van publieke discussies laaide fel en hoog op. Greenpeace riep op tot een boycot van Shell-tankstations en speelde met verve de rol van de lelieblanke David tegenover de gemene, vieze Goliath. Shell liet zuchtend weten dat het dossier toch echt goed was doorgemeten en afgewogen.
Na 12 jaar is het stof van de strijd neergedwarreld en blijkt dat Greenpeace een vlek heeft gekregen op het blazoen. Had geen goede inschatting gemaakt. Het wegslepen en demonteren met snijbranders en het transporteren van de vrijgekomen grondstoffen heeft alles bij elkaar opgeteld ook aanzienlijk veel energie gekost en vervuiling teweeg gebracht. Er zat bij nader inzien ook geen 5000 ton vuile olie in de Brent Spar. Greenpeace kreeg aanvankelijk in 1995 het grootste gelijk van de publieke opinie, maar verloor daarna geloofwaardigheid, althans voor een deel. Shell had gelijk maar kreeg het niet, en moest door een diep dal. Van wonden likken en zelfbeschouwing.
Achteraf is de hellevaart van die PR-oorlog de geboortegrond gebleken van een nieuwe grondhouding bij Shell, die van maatschappelijk verantwoord ondernemen. En die grondhouding zal in de komende jaren grote uitstraling hebben, niet alleen bij de andere “seven sisters” in de olie-industrie, maar ook bij andere grote bedrijven. Want wie wil er in de wereld nog bekend staan als een onverantwoorde boeman en viespeuk? Dat is niet meer te verkopen. Geen goede business.
Wellicht is er bij de leden van Nefarma, de grote producenten en handelaren in pillen en aanverwante artikelen, een spiegel te zien in die hellevaart.
De farmacie heeft in de publieke opinie, vooral in de decennia na 1945, in brede kringen een slechte naam gekregen. Die van geldwolven. Die van conglomeraten met een enigszins beperkte gewetensfunctie. Pillen, tests en testrapporten producerend met een geurtje. Cadeautjes en snoepreisjes uitdelend. Het resultaat is een breed gedragen negatief oordeel, of vooroordeel, en een verlies van geloofwaardigheid, en daaruit voortvloeiend: maatschappelijk ongemak. Op een feestje kun je maar beter niet melden dat je bij een pillenfirma werkt, want dan krijg je een meewarige blik toegeworpen.
Bij het horen van kritiek is vaak de eerste, puur menselijke, natuurlijke reflex: Hakken in het zand. Oren sluiten. Zelfbescherming. Liefst een beetje fluiten in het donker, een beetje autistisch doen en hopen dat de storm tenslotte gaat liggen is. Kritiek is nooit leuk.
Maar kritiek is ook: gratis, onbetaald advies. Een geluid van buiten. Een andere visie van een buitenstaander op jouw eigen veld, waar je ook goed je voordeel mee kunt doen als je er voor kiest verstandig te communiceren. Pro-actief. Communicatief. Je kunt misschien zelfs allebei tegelijk groot gelijk hebben, jij en je schijnbare tegenstander. Maatschappelijk verantwoord ondernemen is het nieuwe codewoord. Als verzekering tegen hellevaart.
Kees Kaldenbach
kalden@xs4all.nl
Adriaen Coorte, by Quentin Buvelot, book & exhibition catalogue.
De Grote Rembrandt, door Gary Schwartz, boek.
Carel Fabritius, Tentoonstellingscatalogus.
Frans van Mieris, Tentoonstellingscatalogus.
Vermeer Studies, Congresbundel.
C. Willemijn Fock: Het Nederlandse interieur in beeld, boek.
Bouwen in Nederland 600 - 2000, boek.
Geschiedenis van Alkmaar, uitgave 2007. Boekbespreking.
TEFAF 2008 art fair
Contact informatie:Drs. Kees Kaldenbach , kalden@xs4all.nl
Haarlemmermeerstraat 83 hs
1058 JS Amsterdam
The Netherlands
telephone 020 - 669 8119
(from abroad NL +20 - 669 8119)
cell phone 06 - 2868 9775
(from abroad NL +6 - 2868 9775)
How to get there (after your booking confirmation!):
- by car: ring road exit S 106 towards the centre, then 1st to the right (paid parking)
- by trams 1 and 17; exit at Surinameplein
- by tram 2; exit Hoofddorpplein.
From the museum square it takes about a 10-minute tram ride.
Read client testimonials. Read a biography.
Photo by Dick Martin.
Reaction, questions? Read client testimonials.Drs. Kees Kaldenbach, art historian, kalden@xs4all.nl Haarlemmermeerstraat 83hs, 1058 JS Amsterdam (near Surinameplein, ring road exit s106, streetcar tram 1 and 17).
Telephone 020 669 8119; cell phone 06 - 2868 9775.
Open seven days a week.
Amsterdam Chamber of Commerce (Kamer van Koophandel) number of Johannesvermeer.info / Lichaam & Ziel [ Body & Soul]
E mail esponses and bookings to art historian Drs. Kees Kaldenbach.
This page forms part of the 2000+ item Vermeer web site at www.xs4all.nl/~kalden
Launched October 24, 2007. Updated february 5, 2008.