Filosofisch getinte Columns gepubliceerd in het farmacie-tijdschrift Innovator

door columnist en publicist Drs Kees Kaldenbach

====================

Column 2006 - 1 Farmacie & het imago-probleem
Column 2006 - 2 Echt ziek zijn en alternatief beter worden
Column 2006 - 3 Blues in de dokterskamer, met een Marokkaans kind als tolk-vertaler
Column 2006 - 4 Innovatie als tweezijdige vikingbijl

Column 2007 - 1 Patient versus client van de troon en de vuist
Column 2007 - 2 De hellevaart van de Brent Spar
Column 2007 - 3 Perspectief: laat anderen eens goed naar je kijken
Column 2007 - 4 Hermes, Alchemie en de Quintessence

Column 2008 - 1 Lees het dan! Het staat hier toch duidelijk!
Column 2008 - 2 Transparante retorica. Een democratisch goed

====================

2006-1

Farmacie & het imago-probleem

Kees Kaldenbach
kalden@xs4all.nl

Consumentenvertrouwen, het OK-gevoel dat de consument van binnen ervaart voor een bepaald product of productgroep, heeft wellicht te maken met een stelsel van privé-opvattingen en gedachten die niet alleen gegrond zijn op een directe ervaringen met het product zelf, maar die vooral samenhangen met bijkomende intuïtieve associaties, en met enige vage gevoelens en verwachtingen.

Om voorbeelden consumentenvertrouwen te schetsen zetten we hier even een grafiekje uit voor de consumenten-beleving van drie heel verschillende productgroepen: zuivel-toetjes, schoenen en dokters-pillen. Alle drie blijken ze in perceptie van de consument behoorlijk goed te scoren, want ze maken waar, wat ze beloven te doen: toetjes zijn romig en lekker, schoenen zijn soepel en veerkrachtig en medicijnen verlossen het lichaam van kwaadaardige ziekten.
Onder dat eerste grafiekje schetsen we vervolgens een tweede lijn, die voor de waardering van de fabrikanten van die drie productgroepen: de toetjesfabriek scoort behoorlijk hoog, de schoenfabrikant doet het ook goed, maar dan de medicijnfabrikant. De laatstgenoemde grafieklijn dreigt ver door de vloer te zakken.

Om te beginnen is de zuivelfabriek die toetjes maakt in het hele productieproces transparant en geloofwaardig. In het begin staat in de wei een koe die gezond gras kauwt en heerlijke volle melk produceert en aan het eind rollen vrolijke bekertjes met gezonde zuiveltjes van de lopende band. Een kind van tien kan dat uittekenen en begrijpen. Die positieve perceptie is op zich een klein wonder, want er zijn genoeg culturen in de wereld die gruwen bij de gedachte dat speenvocht van koeien als voedsel zou dienen voor normale mensen.

Dan de tweede groep: De schoenindustrie heeft in de onderscheiden stappen van het productieproces vele onappetijtelijke onderdelen, van de slacht van beesten tot de onwelriekende leerlooierij, van leer-kleuringsbakken tot aan de sweatshops, waar (in het Verre Oosten) duizenden arbeiders zich voor een hongerloon in het zweet werken om een knap schoentje in elkaar te lijmen. Niets van die narigheid straalt af op het eindproduct, het paar sexy schoenen in de schoenendoos.

Maar breng in een doorsnee Nederlands gesprek de farmaceutische industrie ter sprake, en de houding verstart. We letten dan niet meer op de superieure medicijnen die ons fluks beter hebben gemaakt, nee, het wiel loopt vast in een spoor van kritiek. Geloofwaardigheid van farmaceuten is in het geding. Zijn die oppermachtige bedrijven nog ons vertrouwen waard als we pillen slikken en zijn ze, als we geld willen beleggen, onze investeringen waard?
Farmacie produceert in de praktijk een scala van succesvolle, slimme, hoog-ontwikkelde geneesmiddelen, maar heeft onder het consumentenvolk kennelijk een diep en pijnlijk imago-probleem. Wat komt er zo boven borrelen aan oordelen, vooroordelen, sentiment en ressentiment?
De consument kan en wil als buitenstaander niet echt begrijpen dat de chemici van de research-afdeling systematisch en goed werk leveren. Dat de nieuwe preparaten op bijwerkingen zijn onderzocht. Dat de produktie-afdeling vervolgens goed werk levert in brandschone stalen mengvaten, en dat daar achteraan de pillendraaierij de zaak correct labelt. Dat de afdeling verpakking, bijsluiters, en verkoopbevordering ook zijn werk doet. 

Vertrouwenscrisis alom. Boosheid en afkeuring, ook bij mensen die de klepel niet weten te hangen en die zelden of nooit met die branche te maken hebben. Het lijkt er op dat de cleane farmacie structureel de verkeerde knoppen heeft ingedrukt in de communicatie. Resultaat van een rondvraag:

Vooroordeel:Farmaceuten mengen op een kille manier chemische ingrediënten en doen geheimzinnig over formules en bijwerkingen. Farmaceuten negeren de natuurlijke geneeskracht van het lichaam, en willen weinig weten van natuurgeneeswijzen en veilige ingrediënten, en dat biologische veld is juist wat mensen intuïtief veel eerder kunnen en willen begrijpen en slikken.

Vooroordeel: Farmaceuten schrijven bijsluiters die niet te ontcijferen zijn. Bijsluiters zijn er alleen maar om niet aansprakelijk gesteld te kunnen worden. Burgers vinden het niet prettig als over hun hoofd heen wordt gesproken in halfgebakken potjeslatijn. Met name bijwerkingen worden (zo denkt men) op die manier de waarheid het liefst vaag en wollig gemaakt of onder het tafelkleed geschoven.

Vooroordeel: In de marketing van hun peperdure producten strooien farmaceutische bedrijven met leuke voordeeltjes voor artsen. Medische voorlichtingsconferenties worden gehouden in luxe tropische oorden. Mistige PR is het resultaat, en een keuze met een beperkte horizon.

Bovendien wringt het uiteindelijk in de perceptie ook richting de portemonnee. Niet dat de doorsnee Nederlandse klanten bij de apotheek klinkende Euri hoeft neer te tellen. Bijna iedereen loopt goed verzekerd rond en rekeningen komen zelden op tafel. Maar het vooroordeel staat: Farmaceutische bedrijven letten eerst en vooral op eigen gewin, en rekenen zichzelf een extreme winstmarge toe, terwijl maatschappelijke verantwoordelijkheid tegenover consument en samenleving op de tiende plaats lijkt te komen.

Er is een kolossaal verschil in perceptie, waardering en vertrouwen tussen de drie genoemde productgroepen. Dus is er werk aan de winkel voor de farmaceuten (en niet alleen de PR afdelingen) om uit te zoeken waar de vertrouwensbreuken zitten, diep in het bot. Zodat heling plaats kan vinden.

====================

Adriaen Coorte, by Quentin Buvelot, book & exhibition catalogue.
De Grote Rembrandt, door Gary Schwartz, boek.
Carel Fabritius, Tentoonstellingscatalogus.
Frans van Mieris, Tentoonstellingscatalogus.
Vermeer Studies, Congresbundel.
C. Willemijn Fock: Het Nederlandse interieur in beeld, boek.
Bouwen in Nederland 600 - 2000, boek.
Geschiedenis van Alkmaar, uitgave 2007. Boekbespreking.

TEFAF 2008 art fair

====================

Contact informatie:

Drs. Kees Kaldenbach , kalden@xs4all.nl

Haarlemmermeerstraat 83 hs

1058 JS Amsterdam

The Netherlands

telephone 020 - 669 8119

(from abroad NL +20 - 669 8119)

cell phone 06 - 2868 9775

(from abroad NL +6 - 2868 9775)

 

How to get there (after your booking confirmation!):

- by car: ring road exit S 106 towards the centre, then 1st to the right (paid parking)

- by trams 1 and 17; exit at Surinameplein

- by tram 2; exit Hoofddorpplein.

From the museum square it takes about a 10-minute tram ride.

Read client testimonials. Read a biography.

Menu of tours

Photo by Dick Martin.

Reaction, questions? Read client testimonials.

Drs. Kees Kaldenbach, art historian, kalden@xs4all.nl Haarlemmermeerstraat 83hs, 1058 JS Amsterdam (near Surinameplein, ring road exit s106, streetcar tram 1 and 17).

Telephone 020 669 8119; cell phone 06 - 2868 9775.

Open seven days a week.

Amsterdam Chamber of Commerce (Kamer van Koophandel) number of Johannesvermeer.info / Lichaam & Ziel [ Body & Soul]

E mail esponses and bookings to art historian Drs. Kees Kaldenbach.

This page forms part of the 2000+ item Vermeer web site at www.xs4all.nl/~kalden

Launched October 24, 2007. Updated february 5, 2008.